Een Hond Adopteren

Op zoek naar een hond

Veel mensen die op zoek zijn naar een hond kijken vaak als eerste naar het soort ras. Natuurlijk kun je hier al een aardige selectie in maken om te zien wat bij je past.

Van kinds af aan ben ik opgegroeid met honden en het waren allemaal bastaards, asbakkies. De eerste hond Snuffie is 14,5 jaar geworden en de tweede hond Pasha is 16,5 jaar geworden. Over het algemeen zijn asbakkies sterke honden, omdat ze niet zo doorgefokt zijn. Met bastaards kun je vaak alleen niet zo goed achterhalen welke soort rassen er allemaal inzitten. Aan het uiterlijk is het wel een beetje te zien, maar qua karakter moet je de hond echt leren kennen.

Zo'n 1,5 jaar geleden begon onze zoektocht naar een hond. Eén ding wist ik zeker! Ik wilde een tweedekanshond. Een tweedekanshond is dus een hond die je een fijn nieuw thuis gaat geven. Voor mij hoefde het absoluut geen bepaald ras te zijn. Qua groote waren we op zoek naar een middelmaatje. En qua leeftijd zo'n 1 à 2 jaar.

Als eerste hebben we een bezoek gebracht bij het dierenasiel in Den Haag. Als je een zwak hart hebt voor dieren kun je daar maar beter geen kijkje nemen. Wat had ik al die honden graag mee naar huis genomen!! Helaas zat onze match daar niet tussen.

De zoektocht ging verder.

Ik speurde het internet af naar tweedekanshonden en tot mijn verbazing waren daar echt vele sites en organisaties te vinden die zwerfhonden opvangen in het buitenland. In eerste instantie dacht ik er zijn in Nederland zelf nog zoveel honden in de opvang die een huisje zoeken, maar daar zat voor ons toch helaas niet de geschikte hond tussen.

Toen viel mijn oog op een hondje die al bij een gastgezin in Nederland geplaatst was en we besloten om daar voor te gaan. Bij de desbetreffende organisatie hadden we ons aangemeld en kregen telefonisch een intake gesprek. We werden afgekeurd...

Deze organisatie was heel erg streng en daar ben ik zeker niet op tegen, maar ze lieten niet met zoveel woorden toch wel blijken dat wij sowieso niet in aanmerking zouden komen. Je kan je misschien wel voorstellen dat ik als hondenliefhebber zwaar teleurgesteld was. Ik liet het even voor wat het was.

Een paar maanden later kwam ik op de website van een dierenasiel in Balkbrug terecht. Ik zag de hond Alex voorbijkomen, een zwerfhondje uit Lesbos. Ik liet het aan mijn vriend zien en beide gaven we hem gelijk de naam Dobby. Je weet wel Dobby uit Harry Potter ;-). Dit moest hem zijn! Dus we namen contact op met het dierenasiel en kregen te horen dat Dobby al gereserveerd was. Gelukkig voor hem dachten we. Onze zoektocht ging weer verder.

Dobby (Alex) bleef maar in mijn gedachten en ik keerde na een week weer terug naar de site van het dierenasiel in Balkbrug. Tot mijn verbazing stonden de foto en de gegevens van Alex nog steeds op de site...

We namen op een vrijdag weer contact op en vroegen hoe dat zat.

Alex was na een paar dagen alweer teruggebracht naar het asiel. Mijn hart brak. Op dat moment kwamen er natuurlijk ook wel wat twijfels naar boven. Waarom hadden ze de hond alweer zo snel teruggebracht? Toch wilden we Alex graag ontmoeten en maakten voor de volgende dag gelijk een afspraak.

Balkbrug is vanaf ons huis zo'n 2 uur rijden met de auto. Na mijn werk op zaterdagochtend stapten we in de auto op weg naar het asiel dat om 16.00 uur zou sluiten. Ik had de avond van tevoren voor de zekerheid alvast een halsband en riem gekocht, want tja, je gaat toch niet 2 uur heen en 2 uur terug rijden als je niet het idee hebt dat je een hond gaat adopteren ;-).

Wij adopteerden Dobby

Het was zaterdag 5 november 2016. Vandaag, nu ik dit schrijf, dus precies een jaar geleden!

Bij het dierenasiel aangekomen werd Alex opgehaald voor onze eerste kennismaking. Wat een vrolijke noot!! We gingen een stukje wandelen met hem en kwamen er al snel achter dat dit onze hond was. Ik wist dat eigenlijk al voordat we hem ontmoet hadden ;-). Mijn vriend twijfelde nog even, maar dat was meer omdat je toch ineens een hond adopteert. Ook bij hem waren die twijfels zo vertrokken.

In het asiel hadden we nog wel een paar vragen over de vorige mensen die Alex met een paar dagen alweer terug hadden gebracht. Eigenlijk kwam daar een vage reden uit. Het dierenasiel is dus vrij gemakkelijk met de adoptie. Misschien vergeleken bij al die andere organisaties iets te makkelijk? Uiteraard kijken ze hoe je met de hond omgaat, heb je een kort gesprekje én kijken ze of de hond bij je past.

Met een uur zaten we weer in de auto terug naar huis. Met Dobby!! Gelukkig konden we bij het asiel wat spulletjes kopen zoals voer en een mand. Het grappige is dat Dobby zelf zijn mandje al uitkoos door erin te gaan liggen toen we de mand uit het schap haalden.

Thuis aangekomen maakte Dobby kennis met ons konijn Flappie die ook bij ons in huis leeft. Oef, dat was even een dingetje. Ze moesten behoorlijk aan elkaar wennen. Waar Flappie 's avonds altijd vrij rond mocht lopen, ging dat de eerste periode niet. Een hond is een roofdier en een konijn is een prooidier. Kan dat samen leven? Jazeker! Het is maar net hoe je daar zelf mee omgaat.

Een hond opvoeden

Een hond moet je opvoeden. Dat moet bij iedere hond. Bij een pup zal dat iets gemakkelijker gaan omdat je dan vanaf het begin dingen aan de hond kan leren. Bij een tweedekanshond is dat iets anders. Sommige tweedekanshonden kunnen bijvoorbeeld jarenlang mishandeld zijn of voor zichzelf hebben moeten zorgen. Dobby heeft dus zijn eerste leven op straat doorgebracht en moest dus zijn eigen boontjes doppen.

Ondanks dat Dobby al 1 jaar was zijn we op puppycursus gegaan. Gewoon van voren af aan beginnen, dat is het beste. Voor een pup was hij natuurlijk vrij groot, maar hij had het prima naar zijn zin tussen die kleine hondjes. Ook de training ging hardstikke goed. Natuurlijk had hij iets meer moeite met bepaalde commando's. Zo deed hij er erg lang over voordat hij op af ging. Alles op zijn tijd, zoals de hondentrainer dat zei.

Het type hondentraining dat wij volgen is puur luisteren op commando en belonen met je stem en een knuffel. Geen snoepjes of fluitjes of wat dan ook. Zelf ben ik hier dus een groot voorstander van, want een hond moet gewoon naar je kunnen luisteren zonder dat je een snoepje in je hand hebt.

Na 3 maanden waren de hond en het konijn aan elkaar gewend geraakt en ik kan je vertellen dat het nu de beste vriendjes zijn! Dobby heeft geleerd dat Flappie ook bij ons hoort en dat gaat heel erg goed. Flappie springt bijvoorbeeld weleens op de rug van Dobby! Natuurlijk moet je hier altijd alert bij blijven en ik laat ze dan ook niet zomaar alleen.

Na de puppycursus ben ik op gehoorzaamheidscursus gegaan, maar we kwamen er al gauw achter dat dat niet helemaal ging werken. Gelukkig kijkt de hondentrainer goed naar wat de hond (en het baasje) nodig hebben en zo stapten we over naar de behendigheidstraining.

Bij de behendigheidstraining leer je de hond door middel van commando's te geven een heel parcour te doorlopen. Denk hierbij aan over hekjes heenspringen, door een tunnel heen lopen, over de wip enzovoorts. Het is een soort sport en spel met je hond. Super leuk om te doen en Dobby vindt het ook helemaal geweldig! Ook op deze manier leert hij om te luisteren, maar dan net even anders dan bij een gehoorzaamheidstraining.

Een hond opvoeden heb je dus niet zomaar 1, 2, 3 gedaan, daar moet je echt wel wat tijd en energie in steken. Gelukkig ging het met Dobby redelijk snel allemaal. Zo heeft hij in het begin maar 2 keer in huis een plasje gedaan waarna hij vervolgens zinderlijk was. Ook gaat hij heel goed mee in ons ritme en hoort hij echt bij ons gezin.

Dat is sowieso belangrijk, dat je hond een onderdeel is van je gezin. Helaas zijn er mensen die daar misschien anders over denken, maar het is echt zo! Als je liefde geeft aan zo'n beestje en er goed voor zorgt dan krijg je zoveel liefde terug!

Wij willen Dobby in ieder geval nooit meer kwijt en hopen dat hij heel oud bij ons mag worden!!

Heb jij er weleens over nagedacht om een hond te adopteren?

Be Dazzled!!