Moeite met slikken
Je hebt er misschien allemaal weleens last van dat je een hap eten moeilijk door kunt slikken. Dat komt waarschijnlijk doordat je een te grote hap eten in één keer naar binnen wilt werken, de structuur van het voedsel wat droog is waardoor het lastiger je keel in glijd of je hebt een brok in je keel door emotionele redenen waardoor het slikken wat moeilijker gaat. Dit zijn oorzaken van hele korte duur. De echte slikproblemen kun je hier niet mee vergelijken.
De slikproblemen waar ik het over heb kunnen je leven beheersen. Je moet je voorstellen dat de gehele slikbeweging die je lichaam normaal gesproken onbewust maakt volledig blokkeert. Je bent je dus zeer bewust van iedere slikbeweging die je maakt en je moet er een soort van bij na denken om te slikken. En als kers op de taart creëer je langzamerhand de angst om te stikken.
Slikproblemen - My Story
Het moment dat mijn slikproblemen zich voor het eerst aanmeldde kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren.
Er was die dag geen vuiltje aan de lucht, ik voelde me prima en was gezellig met mijn vriend een visje gaan eten in Scheveningen. Halverwege mijn broodje met gerookte zalm (één van mijn favorieten) blokkeerde voor het eerst het doorslikken van eten. Ik schrok niet meteen, ik probeerde het gewoon weer en nog eens. Omdat ik mijn broodje vervolgens niet meer op kon eten kwam mijn eerste reactie: WTF!! De rest van de dag ging het weer beter en de dagen erna kwam en ging het slikprobleem en zo sudderde het een aantal weken door.
Omdat de slikproblemen toch aanhielden ben ik naar de huisarts gegaan. Al gauw kwam ik erachter dat ik een vaag verschijnsel had waar de arts nog niet eerder van had gehoord. De nodige onderzoeken volgden; een bloedonderzoek, een bezoek aan de KNO arts (lekker zo'n camera door je neus om de keel te kunnen bekijken), een slokdarmonderzoek (kalkdrankje op commando drinken was ook niet alles ;-)), een second opinion bij een andere KNO arts en naar de logopedist (droge kaakjes eten terwijl er iemand naar je kijkt is geen succes als je slikproblemen hebt). Mijn keel en omstreken was helemaal na gekeken en alles zag er keurig uit zoals het eruit hoort te zien, geen lichamelijke aandoeningen dus. Dat is natuurlijk heel erg mooi en fijn, alleen de slikproblemen waren nog niet opgelost. Omdat er niets te vinden viel kreeg ik op slot van meerdere artsen letterlijk te horen: "Je kan gewoon slikken, het zit tussen je oren".
"Het zit tussen je oren"
Het zit tussen je oren?? Dat kan wel zo zijn, maar ik heb er nog steeds last van! "Het zit tussen je oren" is iets wat je niet wilt horen en zeker niet van een arts of specialist. Lekker makkelijk; "Er is niets te zien, je hebt niets, dus er is ook niets aan de hand". Ook kreeg ik vaak de vraag of ik problemen had met mijn gewicht (ik had een gemiddeld gewicht) en dat ik daarom niet wilde eten. Wat? Ik had constant honger als een paard! Ik wilde juist graag eten, alleen lukte het niet. Whatever..... Op dat moment dacht ik: "Ik zoek het zelf wel uit".
Weken gingen er weer voorbij en inmiddels was ik gaan samen wonen in een andere plaats. Dat betekende ook dat ik een andere huisarts moest zoeken. Ook daar ben ik met mijn verhaal over mijn slikproblemen naartoe gegaan met als zelfde resultaat. Uhmmm....
Omdat ik in de medische wereld niet verder kwam én vooral niet begrepen werd ben ik op zoek gegaan naar een alternatieve geneeswijze. Door middel van iriscopie en acupunctuur kwam ik erachter dat ik totaal uit balans was met lichaam en geest.
"Uit balans met lichaam en geest"
Helaas was ik al behoorlijk ver met uit balans raken en in korte tijd escaleerde het hele slikprobleem. Ik kon niets meer doorslikken en met niets bedoel ik ook helemaal niets! Zelfs het speeksel was lastig weg te krijgen. Ook ontwikkelde ik een angst om in eten te stikken, omdat ik me door het moeilijke slikken heel erg vaak verslikte. Het werd van kwaad tot erger. Ik behaalde mijn dieptepunt op de dag dat ik nog maar 500 ml vocht binnenkreeg. En eindelijk gingen de alarmbellen rinkelen bij de artsen..... Niet dat ze toen ineens wisten wat er gedaan moest worden, maar ik kreeg ineens voorrang na een paar maanden op de wachtlijst te hebben gestaan. Ineens was er wel plek en dan doel ik op de geestelijke gezondheidszorg.
Het was wel duidelijk dat de slikproblemen niet veroorzaakt werden door een lichamelijke aandoening. De diagnose in de medische wereld was dus psychisch. Prima, dacht ik. Het kon me niet meer schelen, als de oorzaak maar boven water zou komen en er iets aan gedaan werd. Inmiddels had ik 3 maanden geen voedsel meer binnen gekregen, dus was ik behoorlijk afgevallen en uitgeput geraakt. Ondanks alles was ik niet depressief geworden. Wel kreeg ik veel lichamelijke klachten, dit kwam vooral omdat er geen brandstoffen binnen kwamen. Mijn energie was verdwenen, van alleen op de bank zitten werd ik al moe. Aan de buitenkant was er niets aan mij te zien, ik kreeg zelfs te horen "Wat zie je er goed uit". Best frustrerend, want ik voelde me verreweg van goed. Je kan beter je been breken, dan zien mensen tenminste aan je dat er iets loos is.
Tijdens de behandeling kwam ik er al snel achter dat er niet gezocht ging worden naar de oorzaak, maar meer om te leren omgaan met het probleem zodat het beetje bij beetje beter zou gaan. Langzamerhand lukte dit. Ook het afvallen werd stopgezet, ik was inmiddels heel wat kilo's kwijt geraakt. Toch had ik het gevoel dat dit niet het enigste was wat ik eraan kon doen om beter te worden. Ik moest en zou beter worden en wilde daar alles aan doen.
Uren achter elkaar speurde ik het internet af naar tips en oplossingen voor slikproblemen. Ik kwam erachter dat ik lotgenoten had met hetzelfde slikprobleem, maar helaas geen tips. Ik ontdekte de zelfhulpboeken en leerde op deze manier meer over hoe lichaam en geest samenwerken. Ook bleef ik naar de acupuncturist gaan, ik ging langs bij een ortho manueel therapeut en deed meerdere haptonomie sessies. Alles bij elkaar heeft mij geholpen om uit dat diepe dal weer omhoog te klimmen.
Maar wat was dan de oorzaak? Ik heb een vermoeden dat er niet één specifieke oorzaak is van mijn slikproblemen. Meerdere aspecten bij elkaar deden op slot de emmer doen overlopen. Mijn lichaam zei "Tot hier en niet verder". Dat is mijn conclusie.
"Tot hier en niet verder" Tot hier en niet verder was het signaal dat ik op de één of andere manier mijn leven moest veranderen. Het aller belangrijkste: Ik moest voor mezelf gaan kiezen. En dat deed ik, ik startte mijn eigen bedrijf :-). Mijn herstel ging bijna in een rechte lijn omhoog. Ook waren er nog wat andere dingen die ik qua levensstijl anders moest gaan doen zoals bijvoorbeeld meer NEE zeggen en beter voor mezelf gaan zorgen.
Na een jaar was ik er weer aardig bovenop. Ik had er nog steeds veel last van, maar probeerde dat niet te laten merken. Uit eten gaan kon een marteling zijn, zeker als andere mensen (onbewust) op je gaan letten hoe je eet. Of zodra iemand ook maar iets zei over het slikken, blokkeerde de hele boel bij mij. Ook voelde ik vaak onbegrip vanuit de buitenwereld wat soms hele vervelende situaties kon opleveren. Zoals ik al eerder zei, je kan beter je been breken ;-). Hoe vaak ik de opmerking wel niet heb gehoord "Je kan toch gewoon slikken?". Tja, dat was nu juist het probleem.....
Nu zo'n 8 jaar later gaat het heel goed. Het heeft me denk ik een jaar of 5 gekost om er écht helemaal bovenop te komen.
Zijn mijn slikproblemen verdwenen?
Nee, nog niet helemaal helaas. Waar het 8 jaar geleden voor bijna 100 % mijn leven beheerste, zijn de slikproblemen nu nog maar voor zo'n 5 % aanwezig. Het blijft een zwakke plek, maar ik kan er nu gelukkig mee omgaan. Ik herken de signalen en ben altijd op mijn hoede, ik zal het dus nooit meer zo ver laten komen als dat het is geweest. Tot op de dag van vandaag scan ik alles waar ik op kauw en zodra ik merk dat het niet gaat lukken om het door te slikken spuug ik het hele handeltje uit. Ook heb ik moeite met bepaalde structuren van voedsel, deze laat ik dan ook links liggen. Ben ik nu tevreden? Ja en nee. Ja, omdat het echt heel erg goed gaat. Ik kan (bijna) alles eten :-) en ondanks dat het een hel was, is deze periode een hele goede leer les geweest. Ik ben hier zeker sterker uitgekomen! En nee, omdat er toch nog iets blijft knagen. Het restje slikproblemen dat er nog zit moet voor mijn gevoel nog opgelost kunnen worden. Ik ben nog op zoek naar een laatste puzzelstukje zal ik maar zeggen.
Waarom ik mijn verhaal over mijn slikproblemen heb gedeeld? Eerlijk gezegd vond ik dat het nodig was. Zeker niet omdat ik zielig gevonden wil worden, want ik ben absoluut niet zielig, ik ben meer een doordouwer. Niet zeuren, gewoon doorgaan, ook dit is dus één van de oorzaken van mijn slikproblemen. Ik ben iets teveel doorgegaan... Hopelijk kunnen mensen zich hierin herkennen die ook te maken hebben met slikproblemen of andere burn-out klachten óf misschien ken jij wel iemand die dit heeft.
Eigenlijk heb ik voor iedereen (ook degene die geen slikproblemen hebben) een hele belangrijke tip:
Luister naar je lichaam en doe iets met de signalen die het geeft!
